WAT IS JOUW DROOMPLEK?

Eind november moet het gebeuren. Op een overdonderend schitterende plek. Een plek waar je mond van open valt, waarover je alleen maar ‘wow’ en nog eens ‘wow’ kan zeggen en verder weet je niet wat je daaraan kan toevoegen.

Wat moet er dan gebeuren? Een week samenzijn met gelijkgestemden. Met vrouwen die borstkanker gehad hebben. Waarom? Om eens iets voor jezelf te doen. Het blijkt dat de periode na de behandelingen en dus na de borstkanker, eenzaam kan zijn. Je hebt nog maar sporadisch contact met het ziekenhuis – misschien 1 keer per 4 maanden – en de omgeving vraagt er niet meer naar. Het oude leven is opgepakt, zoals het eerder was. Tussendoor is er ‘iets voorgevallen’ (borstkanker), alsof er in dat leven even iets tussen is geschoven. Zoals de zon die even voor de maan schuift en haar verduistert. Nu is alles weer als vanouds. Maar een vrouw ‘na de borstkanker’ weet dat er iets is voorgevallen, wat heftig was. Ik weet hoe dat is, want ik heb zelf borstkanker gehad vorig jaar. Ik ben sinds januari klaar met de behandelingen en ‘alles is weer als het was’. Of niet?

Daar mag je best een moment bij stilstaan. Letterlijk. Stil op de plek, op een hele mooie plek. Zie jij het voor je, die plek?

Hoe ziet jouw plek eruit? Gras, groen, struiken, bloemen, bomen? Of zie je de zee, blauw, lucht, wolken, licht?

Ik heb ontdekt dat er 2 soorten mensen zijn als het om ‘plek’ gaat. Degenen die de zee en horizon willen zien en degenen die bos om zich heen willen hebben en gras onder hun voeten. Als ik doorvraag blijkt dat de zeemensen meestal in steden en dorpen aan de zee geboren zijn. De zeemensen willen ook echt niet verblijven in het bos. Als je ze vraagt: hier is een eiland en jij kan daar een huis kopen. Er is veel bos, er zijn weilanden en er is water. Waar zet jij je huis neer? Dan krijg je werkelijk altijd “Hier, op die klif, aan zee” te horen.

De bosmensen kunnen allebei: het huis neerzetten in het bos en zich prima voelen en dat lukt ook aan het water. De zeemensen niet, die voelen zich comfortabeler aan de kust. Het bos benauwt ze.

Goed! Ik ben dus op zoek naar een plek waar vrouwen, die borstkanker gehad hebben, zich prettig kunnen voelen.

Het zullen dus wel twee weken worden: een week weiland en bos (ik heb mijn oog laten vallen op een boerderij in Zweden) en een week zee (de Canarische Eilanden zijn geweldig). Twee verschillende weken, voor ieder wat wils.

Ik ben heel erg benieuwd wat jij voor je ziet. Stel, jij gaat een week ontspannen, op adem komen, coaching krijgen. Waar heb jij dan behoefte aan? Wat zie jij voor je? En op welke plek?

Laat het me weten.